بهسروده های زرتشت

توضیحات

بهسروده های زرتشت

• سرایش: ح.م.اشاون
• ناشر: انتشارات تکدرخت
• چاپ اول 1387
• 143 صفحه
• شابک: 2-1-90253-600-978

کتاب حاضر، گنجینه ای است که توسط استاد حسین محمدزاده صدیق در سن 21 سالگی از معدن دل و مخزن اندیشه ی ایشان سر از پرده ی ستر بیرون آورده است. خیال و احساس من چند وقتی است که در تار و پود کلمات این کتاب در هم تافته است. واژه هایش دماغ را می پرورد و دل را نوازش می کند. واژه هایی بکر همچون: خدایمند، جمکلاه، سگالش، دیرپای، ناماور، بهین منش، آگاهمند و…
نبوغ و شعور جوان بیست و دو ساله و عشق وافر به یادگیری زبان اوستایی دست به دست هم داد تا بتواند چنین سحرانگیز، کلمات را در هم بیامیزد و هوش ها را برباید.
حسین نوجوان، از اواخر دوره ی اول دبیرستان ( دوره ی راهنمایی امروزی ما) فراگیری زبان اوستایی و مطالعه ی متون مربوط به آن را به صورت خودآموز آغاز کرد. در همین سال ها، برای خویش نام مستعار «زرتشتر» را برگزیده بود. تخلصی که بر روی مهر کتابخانه ی شخصی خودش نیز دیده می شد. او در همان دوران دبیرستان، کتابخانه ای کوچک تهیه کرده و به هر کدام از آن کتاب ها شماره ی ثبتی داده بود. پس از آن که در طی سال های دبیرستان تسلط بیشتری بر متون اوستا پیدا کرد، نام مستعار «اشاون» را اختیار کرد. در همان زمان جزوه ی درسی خود را به زبان ترکی و با الفبای اوستایی می نوشت. نوشته هایی که کسی قادر به خواندن آن نبود. علاوه بر این، ذوق شعر و شاعری هم داشت و در مدرسه، او را به نام «شاعر» می شناختند. مطالعه ی فراوان نیز به او کمک کرده بود تا کلیددار نیک منش گنجینه ی واژه ها باشد. این سه ویژگی، همچون تار و پود در هم بافته شدند تا تن پوشی از خرد و دانایی را بر قامت کتاب آویختند.
او اندک – اندک در راستای تحقیق و اظهار نظر در مورد متون اوستایی قلم در دست گرفت و نظریات خود را به صورت مقاله نوشت که از آن جمله می توان به اولین مقاله ی ایشان به نام « پژوهشی در باب میترا و مهرگان» اشاره کرد که در یکی از فصلنامه های رسمی آن زمان چاپ شد.

سید احسان شکرخدایی – ناشر